Εξάμηνο: Β’
Θεωρία: 2 ώρες
Εργαστήριο: 2 ώρες
Άσκηση: 0 ώρες
Χαρακτήρας: Υ
Στόχος του μαθήματος είναι η γνωριμία των σπουδαστών με περιβάλλοντα μουσικού προγραμματισμού υψηλού επιπέδου, η εξοικείωση με το χειρισμό του ψηφιακού ήχου σε επίπεδο δείγματος, καθώς και η απόκτηση στοιχειώδους προγραμματιστικής αντίληψης.
Περίγραμμα ύλης
Θεωρητικό μέρος (2 ώρες)
-
Εισαγωγή στα περιβάλλοντα μουσικού προγραμματισμού, γραφικά και μη-γραφικά περιβάλλοντα (μειονεκτήματα – πλεονεκτήματα)
-
Η φύση του ψηφιακού ήχου: εισαγωγή στην Παλμοκωδική Διαμόρφωση (PCM), παραμορφώσεις επικάλυψης και κβαντισμού, δυναμικό εύρος – ψαλιδισμός
-
Ταλαντωτές, πίνακες λειτουργίας και γεννήτριες παραγωγής ήχου.
-
Φαινόμενα ελέγχου ψηφιακού σήματος με point-to-point multiplication, εφαρμογή στις περιβάλλουσες πλάτους (envelopes)
-
Συχνότητα δειγματοληψίας και συχνότητα ελέγχου κυματομορφής - ελάχιστα χρονικά όρια επέμβασης σε ένα ψηφιακό σήμα (1/sr, 1/kr)
-
Διαμόρφωση σήματος με εκθετικά envelopes. Εκθετικές μεταβολές πλάτους και συχνότητας στην ψυχοακουστική
-
Συναρτήσεις μετατροπής τονικών τιμών – εύρος επιτρεπτών συχνοτικών τιμών (aliasing)
-
Φαινόμενα Stereo Panning και Crossfade
-
Ταλαντωτές χαμηλής συχνότητας LFOs και η χρήση τους σε φαινόμενα Tremolo και vibrato.
Εργαστηριακό μέρος (2 ώρες)
Στο εργαστήριο υλοποιούνται οι μέθοδοι δημιουργίας και ελέγχου του ήχου που διδάσκονται στη θεωρία με χρήση δημοφιλών προγραμμάτων μουσικού προγραμματισμού υψηλού επιπέδου. Ενδεικτικά αναφέρονται ως τέτοια τα περιβάλλοντα CSound, PD, MAX/MSP, SuperCollider.
